ellerimi uzatıyorum geçmişe
büyük bir klişe doğuruyorum, beni sevmeyen şair bir adamdan
hayatım boyu lütfen dediğim tek insan olan allaha, ayıp oluyor haliyle
kendimize bir başlangıç gerekiyor
önce pembe panjurları geceye boyayıp
sonra odanın tüm duvarlarını aynayla çeviriyorum
şair adam beni sevsin istiyorum
bana şiirler yazsın istiyorum
çünkü
her allahın bir kitabı olmalı

rutin doktor kontrollerinin birinde
doktor hanım "'bir' olmazsa ölecek hastalığı var "diyor klişemizde
şair adam, anlamıyor, tek bildiği kelimeler
benimse biyolojim iyidir liseden beri
ancak "ikimiz birken" yaşatabiliriz büyük klişemizi
şair adama bakıyorum, çaresizlik damlıyor gözlerimden
pencereye bakıyor
çünkü
her yaratılanın bir sonu olmalı

haliyle klişemiz gözlerimizin önünde ölüyor
diyemem pek tabii
çünkü bir tek benim gözlerimin önünde.
şair adamın gözleri ise aynada
elleri şiirler yazıyor, ağzı bunları okuyor
bana baktığında, beni görmüyor
çünkü
her allahın bir kulu olmalı

benim eski allah, daha alçak gönüllüydü aslında bakarsanız
kulağı iyi duymazdı ama duyduğunda da mucizeler yaratırdı
lakin adımlarımın arkası ayıp dolu, geri dönemem
lakin aynalar şair adamın gözlerini çaldı, burada kalamam
büyük klişemizin kırkı çıkmadan, yola çıktım ben de
yanıma alabildiğim kadar puantiye..
şiirler yazmak istiyorum
çünkü
her allahın bir kitabı olmalı