hayatimda ilk defa bu kadar uzun sure yurtdisinda yasadim.
hayatimda ilk defa birisiyle bu kadar uzun sure beraber yasadim.
ve ikisi de cok guzel deneyimlerdi.

tabi kendi evimde olmamak, ilk gunler pms'in de etkisiyle cok zorluydu. olay turkiye'yi ya da oradaki insanlari ozlemek degildi. olay, oldugum yere sigamayisim, bulundugum yerde rahat hissetmememdi. her sey yabanci geliyordu. bana! yillarin alman hayrani dide'ye her sey yabanci gelirse, digerleri napsin? hakkini odeyemem ki b. bana cok destek oldu. oradayken kendimden mesuldum, issizdim, ogrenciydim, odevlerim vardi yapiyordum. buraya gelince, sinavi gecmis olmanin verdigi ozguvenle her sey daha iyi olur sandim. oysa olmadi.

korkuyorum.
oyle korkuyorum ki uykularim kaciyor.
oyle korkuyorum ki alkole siginmak istiyorum.
ancak vazgecemem. bunun icin her seyi silip attim. bu yola girdim. bunu deneyecegim.

olay kendime sefkat veya sabir gostermek ve destek olmaya gelince yine basaramiyorum. yine hircinlasiyorum. yine kendi ayagima sikiyorum.
yapma, nolur yapma.
bir seyler degismis olsun amk artik. 27 yasina geldim. su hircinligi bir kenara birakayim artik.

sakinlik istiyorum. umudumu kaybetmemek istiyorum.
harika bir 2 ay gecirdim. kendimden beklemedigim kadar ileriye gidebilecegimi gordum.
bu yuzden ve pek cok sebepten, bunu yapacagim. bunu yapmaliyim.