di•la•ra

yillar once benim yaptigim seyleri yapiyor simdi kardesim: mezuniyet hazirligi, yillik yazilari toparlamak, hatta benim calistigim masaya kapanip ders calismak, gelecek sene bu zaman yeni yila nerede girecegini merak etmek ama bilememek..

biliyorum, boyu birkac yildir benden cok daha uzundu zaten. bu fiziki sartlara bakarak aslinda coktan buyudugunu kabullenmem gerekiyor ancak isin icindeyseniz hic oyle kolay olmuyor. gozun gordugunu, kalp kabullenemiyor. kardesin dogdugu gun onu elinize aldiginizda, henuz kucuk bir mahlukat idi kendisi. insan elbette o an fark edemiyor. ama bu kucuk mahlukat, ebat olarak ne kadar buyurse buyusun, icinize ta o andan siziyor ve yerlesiyor. kardes sevgisi boyle bir sey.

belki zamanla ergenlik yillarinizda "off, dayanamiyorum sana! girme odama!" diye puskurttugunuz insan oluveriyor. ergenlik sirasi ona gectigindeyse, bu sefer sizin suratiniza kapi carpiliyor, kardesinizin hayatinin disinda birakiliyorsunuz. kendi kardesimle olan iliskimde, aslinda bu donemler cok uzun surmedi. pek birbirimizi kirmadik. ama hep birbirimizi tanidik. tanistik, yeniden ve yeniden. ben, kendim gibi bir kiz cucugu olmasini beklerken, o tam tersi cikti. ben kendime bile inanmazken, o hep bana inandi.

simdi o kiz cucugu, benim mezun oldugum liseden mezun oluyor. birkac ay icerisinde, gelecegini belirleyecek sinavlara hazirlaniyor. hayatlarimizin bir daha ayni sehirde, hatta ayni ulkede gecmemesi gibi gelecek olasiliklari dolaniyor etrafimizda. iste tam bu olasiliklari dusunurken insan cildiriyor. elinde degil: cocuklugun beraber gecmis, oyun arkadasi olmussun, annesi olmussun, dostu olmussun, ablasi olmussun..

ama olay aslinda baska sehirler/ulkelerde de degil. olay, o kucuk kiz kardesin yeni bir hayata baslamasi.
kandirilacak, aldatilacak, unutulacak, asik olacak, cok mutlu olacak, kahrolacak, kaybolacak, kendini bulacak..
ve buyuyecek.

anne babama karsi hayat boyu minnettar kalacagim bir sey varsa o da kesinlikle kardesim. henuz 5 yasindayken, elime verilen o kucuk mahlukat..
ona baktigimda gordugum tek sey, her seyiyle gurur duydugum bir kiz cocugu. kendimi onda asla goremiyorum, tamamen farkliyiz. ama tum bu farklara ragmen o "benim insanim".