k.

"annemin yanina gidecegim" dedi. kendi annemin kanser tanisi aldigini ogrendigim gun agladigimda ve "herkesin annesi kendisi icin biriciktir ve degerlidir" dedigimde, "seni anlayamiyorum" demisti. o yuzden "zorunluluktan mi bu ziyaret?" diye sormadan duramadim. ve basladi anlatmaya:

- onu ziyaret etmezsem laf soyluyor. telefonla aradigimda da konustugum sure uzerinden degerlendiriyor her seyi. her gun 5 dk arasam bir degeri olmaz mesela. 1 saat konusmamiz lazim telefonda, asagisini aramadan saymiyor. konustugumuzda da benim ilgilenmedigim konulardan bahsediyor ya da beni elestiriyor. isten cikip da 8'de eve gittigimde artik kafam kaldirmamis oluyor. yillar once, oglum daha cocuktu, beraber tatile cikmistik annem-ben-oglum. tatil yerine varir varmaz soyledigi sey ne oldu biliyor musun? sen yanlis adamla evlendin dedi. ben ona sikayetci olmuyordum ki kocam soyle boyle diye. ki ben kocami cok seviyorum. tatilin direkt basinda tuttu bunu soyledi. bir hisimla odadan cikmistim. boyle seyler beni uzaklastirdi. icimden gelmiyor. ne ziyaret edip gormek ne de aramak istiyorum. neyse ki 600 km otede oturuyor. aslinda ne biliyor musun? aslinda baskalari icin boyle uzerime geliyor. baskalarina bakin kizim beni her gun ariyor ya da kizim ev satin aldi demek istiyor aslinda. kendi istediginden degil, baskalari icin yasiyor. ama babama demans oldugu zaman cok iyi bakmisti. o zamanki hakkini yiyemem.