canim nezihe meric'in soyledigi gibi olacak saniyordum. yirmiucumdeyken dunyaya ve bahara bakarak, genis bir gerinisle kollarimi acip: deli gibi asigim ama askimi itiraf edecek adam bulamiyorum diyecektim arkadaslarima. yeni bir hayalkirikligi atlatmis, kendime sarilip, yaralarimi sariyor olacaktim. sacimdaki mavi olmasa da aklimin bir kosesi hep mavi olacakti. oykulerimi toparlamis, belki kitabimi yazmis olacaktim. belki bir sergi acacaktim, belki gulumseyisin rengini bulacaktim. akillanacaktim, ahmaklasacaktim. inanacak ve hep bekleyecektim. oyle cok sey olacaktim ki aslinda hic de bir sey olmayacaktim. yirmiuc olacaktim sadece. uzakti, ama dusunmesi cok guzeldi.

simdi yirmiuc oldum. daha dogrusu yirmidorde adim attim.
deli gibi asigim evet ve askimi itiraf edebiliyorum. sevgimi sakinmadan, saklamadan, kendimi tum halimle ortaya koyabiliyorum. omzumu yasliyorum, gozyaslarimi siliyorum, ben onunla huzur buluyorum. karsilikli olarak sevilmenin bile zor bir ihtimal oldugu romantik hayatlarimizda, cok kiymetli bir sey bu. bunu animsadigim her an tekrar sukrediyorum. sacimdaki mavi yok ama gulumseyisimin renginde artik mavi. hala oykulerimi toparlayamadim evet ama gezdim, gordum, konustum, dinledim, sasirdim, gulumsedim, agladim, sevindim, kirildim, kirdim, alindim, kactim, kostum, sevdim.. hem de yanaklarimla sevdim. opmekten ziyade yanagimi yuzune dayayarak sevdim.

simdi yirmiuc oldum. o gelecek hic gelmeyecek saniyordum ama geldi. hem de ustumde hala ayni buyuk gokyuzu var: bulutlari, yildizlariyla, derin, goz alan bir gokyuzu. hep vardi ve olacak. ben onun icinde yasiyorum. o benim kabugum sanki.

now i'm 23 summers old.

hala "o" kitabi yazamadin. ama artik "o yazar" gibi de olmak istemiyorsun.
buyuyorsun cocugum, ama sakinlesmiyorsun.
sakinlesirsen, oldurulecegine inanan bir atsin. bikmadan kosuyorsun.
madem hep o atla yasayacaksin,
o halde kos
ama kacma.

h'ye

istediginiz gibi olmadik:
renkliydik, neseliydik, buyumuyorduk, inaniyorduk -ama sizinkine degil.

bizim
cok guzel cocuklarimiz vardi, oldurdugunuz.
kalbimizdeki sevgiyi yasaklayan kitaplariniz,
rengimizi sonduren karanliginiz,
kopkoyu karanliginiz.
bilse, kac gun sucladik kendimizi,
kac gece olmek istedik,
yine de iyi insanlardik ya
size bir turlu kizamadik.

gelecegini biliyordum ama hic korkmadim
sessizce gelip, saygiyla ve ozenle cozdun beni
el ve ayak bileklerimi oksadin
menekselere su, kedilere mama verdin
sonra yanima uzanip uyudun
bense seni izleyip durdum