insanlar ruyalarini acilen anlatmali.

en buyuk sir, var olmaya dair olsa gerek.
var olmak ve yok olmak, tuhaf bir dengedesiniz ve birbirinize de benziyorsunuz. bu hic adil degil!
bir zamanlar ortada, bariz, alenen bulunan bir sey var diyelim. sonra bir bakmissin ki, artik onu gormuyorsun.
bir sey vardi. saf ve cocuksu bir seydi, deneyimsiz ve korkulu, tedirgin ve mide bulantili.
simdi o sey yok, yerini sessiz ve gurultulu, islak ve kokulu, uzak ve yakin bir sey haline birakti.
neyden bahsettigimi gayet iyi biliyorsun.

birbirine bu kadar benzeyen varlik ve yoklugun arasinda ben kendimi nereye yerlestirsem diye dusunurken cevabi ben degil, iyi bir yazar soyluyor: var gibi olmak.

hazinemizin isigini kaybettigini, reaksiyonlarimizin hizinin azaldigini, icimden bir seyleri yitirdigimi hissediyorum. alistim ve gecti. alistim ve donup de baktigimda aslinda orada olmadigini gordum. iste var olmak ile yok olmak bir kafa cevirme suresi kadar birbirine yakindi. belki de icine gecmisti, belki hicbir zaman var olmamisti.

malina'nin sayfalarini cevirirken, o kitabi yazmamis olduguma bir kere daha pisman oldum. artik emin oldugum bir sey varsa o da ilerleyen vakitlerde de onu yazamayacak olusumdu. cunku uyuyorum ve geciyor. uyudukca sonuklesiyor. uyudugumda hissediyorum, hatirliyorum ve ozluyorum.

israr

israr, bazilarinin dedigi gibi tuttugunu koparmak degildi. israr eden genellikle ya tutamadiginin ya zaten kopmus olanin arkasindan bagiran mahalle delisine benziyordu.

soyle hos olmayan durumlar var:
- 5. sinifa basladim
- hayatta ne olmak istedigime dair bir fikrim var ancak "inancim" yok
- bu hayatta beni en cok yikma gucune sahip sey annem
- ve belki de allah
- yillardir profesyonel olarak depresyona giriyorum
- icimden bir ses hayatimin icine sicacakmisim diyor
- 22 yas zormus be!
- oldugum yer ve zamanla barisik degilim
- nasil cocuk yetistirmemem gerektigini ogrendim
- eskiden hayatimin belirsizligi beni mutlu ederdi
- fuck me!
- herkesle birarada olmayi sevmiyorum
- benim derdim ne?
- ya da duzeltiyorum, benim "kendimle" derdim ne?
- su an yerimde olmak isteyen milyonlarca insan bulabilirim ama ben kendim olmak istiyor muyum?
- eskiden nasil dusundugumu hatirlayamaz oldum
- niye surekli hayata yetismeye calisiyorsun? onu zaten iskaladigini gormuyor musun?
- ezberden konusuyorum ama bu ben degilim
- 2 yil sonra nerede olacagim?
- sevmeyi ne kadar eksik birakmisim
- sacmaliyorum!
- peki..

am·bi·tion

22 yasindayim ama hala kendime sasabiliyorum. insanin kendisine alismasi gerekmiyor mu bir sure sonra? neden oldugum insan olmak bu kadar zor? neden secimlerim bu kadar keskin? ne var yani, her seyi akisina biraksam, bir kere de gelecek plani yapmasam. bencillik nerede basliyor? hakikaten doyumsuz muyum? hayatta insani goturen seyler "drive"lar degil mi? aile kime denir? insan, onay almadan yasayabilir mi?
sevabiyla gunahiyla, bir karari sahiplenmek cok zor.