çok gençken içime kapandığımda, dikenlerim sadece kendime batardı. o dikenlerle baş etmesini bir şekilde becerirdim. acıklı sesler çıkarmadan, sevgi beklemeden, kendimden başka kimsenin nöbetçi eczane olmadığı kuytumda bir köpek gibi yalardım yaralarımı.
..
insan kendi yaptığı sığınağına fark etmeden bağlanıyor. onun etrafından çok fazla uzaklaşamıyor. yaptığını bozmaya, onu geri dönmemek üzere arkasında bırakmaya kıyamıyor. nereye gitsem geri döneceğimi bilmem, beni sandığımdan daha korkak yaptı.
No comments:
Post a Comment