21 yıldır bu hayatı taşıyorum
gene de şaşırdığım, nerede olduğuma inanamadığım sabahlar olabiliyor
reenkarnasyonun özünde bir ruhun birden fazla bedenden geçmesi vardır.
oysa ben daha çok şöyle hissediyorum: bir bütün ruhum, birden fazla bedene dağıtılmış.
uyku, bu noktada, bütünleşmeme yardımcı oluyor.

babamı sevebilirim, babamı kaybedebilirim, aşık olabilirim, aşık olabilirim, kendimi bulabilir veya en çok yaptığım şey gibi: inanamayabilirim.

ne zamandan beri kendimden bu kadar dışarıya çıkmaya başladım
içime sığmaz ve dolup taştım, bilmiyorum
bildiğim, hayatıma ve olan bitenlere o kadar yabancıyım
ve bir şeyler o kadar eksik ki
uyandığımda kim olduğumu unutarak başlıyorum güne.