hayatımda ilk defa rüyalarımdan hafif uyanıyorum.
çünkü artık uyandığımda, bir dakika süresince falan adımı-soyadımı-hayatımı hatırlamam gerekiyor.
tanıdık bir koku, gülümseme, isim, ses, ışık altında uyanmıyorum.
yastıkların ve çarşafların da üzerinde bir bulutum.




hatırladıklarım: sarı, güneş, kirpik, kapalı gün, gülümseme, gri iç çamaşırı, ellerim, gözümü kırpamadığım bir gece, "tanrım burada ne işim var?!" düşüncesi, çarşafın güzel rengi, gözlerimin garip sevgisi, ellerinin garip yumuşaklığı.