ben, en azından kendimle ilgili, şunu anladım ki: hayatta farkına varabildiğim 2 gerçek var. yalnızlık ve ölüm. ikisi de beni paniklendiriyor. iki ucu da paniklendiriyor. ölmemeliyim çünkü hayattan memnun değilim, bir şeyler eksik hala. ama aynı zamanda nasıl olup da hala yaşayabiliyorum?! hala nasıl nefes alabiliyorum?! buna nasıl katlanabiliyorum?! yalnızım çünkü insan özünde yalnızdır. çevresine insanları topladığı zamanlarda bile yalnızdır. sadece yalnızdır. bunun yanı sıra insanlara nasıl katlanabiliyorum bazen? nasıl olup da anlayışlı olabiliyorum insansı saçmalıklara?
şu ana kadar 2 gerçeğim var hayatla ilgili. ve açıkça görülüyor ki ben 2siyle de başa çıkamıyorum.