her seyin basladigi yerde duruyorum ve durmadan agliyorum. gecmise ve koklerine ozlem, 30 yas krizi, gelecek kaygisi, sevdiklerini kaybetme korkusu, aklini kaybetme cekincesi.. her sey birbirine karisiyor. sadece sizlaniyorum ve agliyorum. kocaman bir bebek gibi. korkuyorum. oysa biliyorum, daha onceden de boyle sizlandim ve agladim. ama bunun bana hic yardimci olmadi. aksine kendi ayagima celme taktim, yere dustum ve cevremdeki insanlara yuk oldum.

simdi ikinci bir sefer benzeri bir durumdayim. ayni hataya dusmemek, kendimi paralamamak, an'i zehir etmeden, keyifle ve yavasca yasamak niyetindeyim.

her seyin basladigi yerde duruyorum ve heyecanlanmak istiyorum. gecen yaz gidemedigimiz tum parklara bu yaz gitmek istiyorum. gecen sene dinleyemedigimiz tum konserleri bu sene dinlemek istiyorum. gecen sene goremedigimiz tum sehirleri bu sene gormek istiyorum. gecen sene agladigim gibi bu sene de aglamak istemiyorum. gecen sene uzuldugum gibi bu sene de uzulmek istemiyorum. gecen seneki yaptiklarim yeter. ben artik her seyin basladigi yerde duruyorum. yeni baslangiclara yol aliyorum.

dramaya gerek yok. ama hakkini de yiyemem gecen senenin: belki de tek iyi yani, sevdiklerimle gecirdigim o guzel anlardi.. oysa bu anlar bitmedi. rhine'in kiyisinda, stadtpark'ta, dom'da yeniden yasanacaklar. seninle, annemle babamla, kardesimle.. eski ve yeni arkadaslarimla.. bu yeni hayatimin baslangici. nadir hoca belki de en dogru seyi soyledi: yerinde baskasi olsa aklini yitirecegi bir savasta direndin sen.

ozgurlugun, kahkahan, nesen, hayallerin, yeteneklerin, sagligin, mutlulugun, huzurun ve gelecegin icin sen bu baslangici yaptin. sen kabina hicbir zaman sigmadin, unutma. telaslanma. korkma. sadece hevesli ve heyecanli ol.